Όταν σβήνουν τα φώτα, χάνεται και ο πρωταγωνιστής

ΓΡΑΦΕΙ  Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ 

Μετά
το μεγάλο σάλο που δημιουργήθηκε πριν λίγο καιρό για την αγορά του
Ωραιοκάστρου, πλέον κάνεις δεν ασχολείται με αυτή! Εμείς όμως θεωρώ υποχρέωση
μας αλλά και ανάγκη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να κρατάμε το θέμα στην
επικαιρότητα. Φυσικά όχι με το σύνηθες και κακόγουστο πλέον τρόπο των
ψηφοθηρικών λόγων ή του δήθεν ξαφνικού ενδιαφέροντος για αυτήν αλλά με τη
δύναμη της ανάγκης στο να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα και στις
υποχρεώσεις μας, αφού οι περισσότεροι από εμάς συντηρούμε τις οικογένειες μας
από τις επιχειρήσεις μας στον δήμο Ωραιοκαστρου . Έτσι λοιπόν, θεωρώντας
υποχρέωση μου, καθώς πέρασα από την καρέκλα του πρόεδρου του Εμπορικού Συλλόγου
Ωραιοκάστρου, μεγαλωμένος στο Ωραιόκαστρο θέλω να εκφράσω κάποιες ιδέες και
συγχρόνως ερωτηματικά που αφορούν την αγορά και πιστεύω ότι θα την βοηθήσουν.
Αντισταθμίζοντας πάντα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της γεωγραφικής
τοποθεσίας της πόλης μας αναρωτιέμαι γιατί ποτέ το Ωραιόκαστρο δεν διεκδίκησε
να γίνει πόλος έλξης για όλους τους Θεσσαλονικείς αφού και εμείς που μεγαλώσαμε
σε αυτό αλλά και από γνώμες άλλων φίλων που το επισκέπτονταν πάντα το
θεωρούσαμε ένα θαυμάσιο προάστιο της Θεσσαλονίκης με φυσικές ομορφιές και με
μια αγορά που μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του καθενός. Μια αγορά βέβαια
που εμείς την παραμελήσαμε, την αφήσαμε στο έλεος της χωρίς να απαιτούμε, χωρίς
να διεκδικούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για την καθημερινή καταστροφή της. Προχωράμε
σε αυτήν και βλέπουμε ανεξέλεγκτα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, (βέβαια αν είναι το
δικό μας δεν μετράει) σχολιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε αλλά όταν είναι να
διεκδικήσουμε ώστε να παρθούν σημαντικές αποφάσεις απέχουμε με την κλασική
φράση «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;». Φυσικά αναρωτιέμαι αν όχι εγώ,
τότε ποιος; Αν όχι εγώ που ζω καθημερινά το πρόβλημα τότε ποιος; Γιατί να χάνω
καθημερινά πελάτες επειδή δεν βρίσκουν να παρκάρουν, επειδή ο ιδιοκτήτης ή ο
υπάλληλος ακόμα και εγώ του έχω πάρει την θέση parking; Γιατί ποτέ δεν απαίτησα
να βρεθεί λύση στο πρόβλημα αυτό. Γιατί ποτέ δεν πρότεινα τη δική μου λύση όπως
για παράδειγμα να γίνει μια κάρτα μόνιμου κατοίκου ώστε να έχουν συγκεκριμένες
θέσεις ή μια φθηνή παρκομέτρηση ή ακόμη και να βρεθεί ένας δημοτικός χώρος (
π.χ. Κονταξοπούλειο) και ένα mini bus να μεταφέρει τους πελάτες στην αγορά ή να
γίνει επιτέλους η ενδοδημοτική συγκοινωνία. Γιατί να μην υπάρξουν εκδηλώσεις με
τη συμμετοχή τον μαγαζιών ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε δημοτικούς χώρους
όπου το κάθε μαγαζί θα μπορεί να συμμετέχει και να διαφημίζεται εκεί, να
υπάρχει ένας υπεύθυνος μέσα στον δήμο ειδικά για τις επιχειρήσεις ώστε να
μπορεί να μεταφέρει κάθε πρόβλημα κάθε «απαίτηση» του επιχειρηματία στον
αντίστοιχο αρμόδιο φορέα. Θα πρέπει να γίνουν πράγματα πέρα από κάθε πολιτική,
προσωπική ή άλλη σκοπιμότητα τα οποία θα ωφελήσουν την αγορά μας αλλά και την
πόλη μας. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε: Όλοι έχουμε καλές ιδέες που δεν
αφορούν μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Το ζήτημα είναι να το θελήσουμε και να
το προσπαθήσουμε!