Μιχ. Ζορπίδης: “Η Αγορά προσδοκά σταθερότητα και… καπιταλισμό”

Είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο πως η Αγορά επιζητά πολιτική σταθερότητα για να λειτουργήσει και να αποδώσει.
Η Αγορά απεχθάνεται την πολιτική αστάθεια, τις αδύναμες κυβερνήσεις, που κλυδωνίζονται από τυχαία γεγονότα και πέφτουν πριν ολοκληρώσουν τη θητεία τους.

Είναι ευνόητο και συμβαίνει σε όλον τον πλανήτη! Όταν δεν ξέρεις εάν η χώρα θα βαδίσει σε έναν δρόμο σταθερά, όταν βλέπεις ένα κλίμα τόσο τοξικό, που οι διαλύσεις και οι ιδρύσεις νέων κομμάτων ευνοούνται, όταν με δυο λόγια δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο, τότε δεν ξεκινάς καμία νέα δουλειά. Από τη μεγαλύτερη επένδυση μέχρι να κάνεις μία μικρή ανακαίνιση στο σπίτι σου.
Και αυτή η αναμονή, αυτή η αναβολή των πάντων σε μελλοντικό χρόνο σκοτώνει την Αγορά.

Κατά την άποψή μου, ακόμη και μία μέτρια κυβέρνηση είναι πολύ καλύτερη από τρεις καλές, που όμως έχουν βραχύ βίο.
Μία κυβέρνηση, ακόμη και μέτρια, μπορεί να παράξει θετικό έργο, αρκεί να έχει σταθερότητα αλλά και πολιτικό κεφάλαιο. Η σημερινή εξάντλησε το κεφάλαιο που είχε, για να μην πω ότι το σπατάλησε. Για μία σειρά από λόγους, δεν εμπνέει ούτε μπορεί να δημιουργήσει προσδοκίες ότι στο μέλλον είναι ικανή να τα πάει καλύτερα από το παρελθόν.

Για τον λόγο αυτό η προκήρυξη των εκλογών ανακούφισε τον κόσμο και χαιρετίστηκε με ικανοποίηση από την Αγορά. Το Χρηματιστήριο κάνει άλματα λόγω αυτών των θετικών προσδοκιών, ενώ τα Ελληνικά Ομόλογα βρίσκονται στο ιστορικό χαμηλό.
Αυτές τις εκλογές λοιπόν τις ήθελε η Αγορά. Τις αποζητούσε. Συνεπώς η προσοχή μας στρέφεται στην επόμενη μέρα. Η Αγορά λοιπόν αποζητά ακόμη περισσότερο μία ισχυρή, αυτοδύναμη κυβέρνηση που, απαλλαγμένη από εσωτερικές τριβές και αναταράξεις θα χαράξει και θα εφαρμόσει την πολιτική της με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της Πατρίδας μας.

Ελπίζω και εύχομαι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που φαντάζει ως ο πιθανότερος νικητής αυτών των εκλογών θα κινηθεί συνετά και με μετριοπάθεια και θα παραμερίσει τις παθογένειες και τις παιδικές αρρώστιες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Δεν λείπουν από το μυαλό μου οι επιφυλάξεις γι’ αυτό. Όχι για την βούλησή του, ούτε για τις ικανότητές του. Επιφυλάσσομαι γιατί το ελληνικό κράτος είναι πλέον ένας πολύπλοκος μηχανισμός που ίσως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βελτιωθεί.
Ελπίζω κι εύχομαι να βρεθούν οι τρόποι, γιατί η θέληση υπάρχει.
Ελπίζω κι εύχομαι να μην ξαναδούμε αλαζονικές συμπεριφορές, εξουσιομανία και ξερολισμό  διανθισμένα με μπόλικο σνομπισμό, όπως στο παρελθόν.

Και το κυριότερο: Ελπίζω κι εύχομαι οι νέοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να θυμούνται διαρκώς ότι διαβιούμε σε μία προηγμένη οικονομία του Δυτικού Κόσμου, που μόλις γλύτωσε από μία χρεοκοπία. Ουσιαστικά, όμως, απειληθήκαμε από αυτήν επειδή χρεοκόπησε ο Δημόσιος Τομέας, καθώς ο Ιδιωτικός μια χαρά τα πήγαινε, παρά τις δικές του παθογένειες.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, δεν θέλουμε να δούμε άλλες σπατάλες στο Δημόσιο, ούτε άχρηστες προσλήψεις προσωπικού, ούτε άχρηστες υπηρεσίες, επιχειρήσεις και φορείς.

Το κράτος επειδή καλύπτει τα έξοδα του από τους φόρους που πληρώνουμε όλοι μας θα πρέπει να συρρικνωθεί στις απολύτως απαραίτητες αρμοδιότητές του. Δεν μπορεί να κάνει ούτε τον επιχειρηματία ούτε τον δυνάστη. Ας μην ξαναδούμε προσλήψεις φυλάκων, καθαριστριών και συντηρητών ή όποιας άλλης ειδικότητας μπορεί να αγοραστεί ως υπηρεσία από ιδιώτη. Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα πρέπει να πολλαπλασιαστούν, όπως και οι αποκρατικοποιήσεις, που σήμερα πολεμιούνται λυσσαλέα.

Ελπίζω κι εύχομαι αυτά τα θέματα βασικού καπιταλισμού να είναι αυτονόητα και όχι ζητούμενα για την επόμενη κυβέρνηση.

πηγή: www.eeth.gr